MOJE FOTOGRAFICZNE ZAPLECZE

Niedługo minie dziewięć lat odkąd wrzuciłam na bloga pierwszego posta. Moje fotograficzne zaplecze – Pamiętam, że mama pomagała mi wtedy robić zdjęcia. Do dyspozycji miałam jakiś mały aparat- małpkę, którym non stop cykałam fotki (głównie w ogrodzie i w domu). Blogowanie wciągnęło mnie na tyle, że udało mi się namówić rodziców, by na 19 urodziny kupili mi lustrzankę z prawdziwego zdarzenia. Kiedy ją dostałam cieszyłam się jak małe dziecko. W końcu mój blog miał dostać nową jakość. Przeskok z małej cyfrówki na lustrzankę Canona wydawał się ogromny. Masa opcji do nauki, godziny spędzone nad instrukcją obsługi, by poznać je wszystkie. Moje zdjęcia od tej pory miały być super! Z perspektywy czasu i nabytej praktyki wiem, że zdjęcia, które wtedy publikowałam są strasznymi ‘gniotami’ i nie mają nic wspólnego z ostrością i jakością. Z bloga nie usuwam ich tylko dlatego, by widzieć jaka różnica zaszła między najstarszym, a najnowszym postem.

W ciągu tak długiego czasu, blogi bardzo się rozrosły, ludzie dowiedzieli się czym są, a co za tym idzie pojawiło się ich całe mnóstwo. W tak dużej konkurencji trzeba się stale rozwijać i doskonalić. Mój perfekcjonizm co do zdjęć nie pozwalał mi stać w miejscu, dlatego w pewnym momencie musiałam już zmienić aparat. Częściowo zostałam do tego zmuszona, kiedy w mojej ‘urodzinowej lustrzance’ wysiadła migawka. Doszłam wtedy do wniosku, że nie ma sensu wydawać pieniędzy na jej naprawę tylko trzeba iść na przód i kupić coś nowego. No i właśnie dziś chciałabym Wam opowiedzieć trochę o sprzęcie na jakim pracuje. Często bowiem pytacie jakim aparatem czy obiektywem była robiona dana sesja. Mam zamiar w pełni zaspokoić Waszą ciekawość i pokazać też jedną świetną aplikację do zdjęć.

Mówi się, że dobry fotograf nawet telefonem zrobi świetne zdjęcie. Nie do końca się z tym zgadzam. Owszem talent i umiejętności to jedno, ale bez dobrego sprzętu będzie o to trudniej. Podstawą jest oczywiście body aparatu. Od kilku lat niezmiennie działam na pełnoklatkowym sprzęcie Nikona i jestem z niego bardzo zadowolona. Obecnie robię zdjęcia modelem D810. Jest dość ciężki, ale na moje szczęście w większości wypadków to Adrian robi zdjęcia.

Jeśli robicie zdjęcia w formacie RAW to wiecie, że zajmują one na karcie dużo więcej miejsca niż standardowy plik jpg. W wypadku D810 największe pliki mają po 40mb. W związku z tym, by po powrocie do domu zgrywanie zdjęć na komputer nie zajmowało kilku godzin, potrzebna jest szybka karta pamięci. W moim Nikonie mam miejsce na jedną kartę compact flash i standardową SD. Oczywiście im szybsza karta tym jej cena jest wyższa, jednak dzięki temu można oszczędzić sporo czasu. Ja polecam Wam te dwie – Compact Flash SanDisk – Extreme 32gb (120Mb/s) oraz SD Lexar Professional 1000x 32gb (150Mb/s).

Do aparatu mam też dokupioną dodatkową baterię, by podczas całodziennego zwiedzania nigdy nie zostać z rozładowanym sprzętem.

Zapomniałabym o dysku przenośnym. Gromadzenie przez blisko 9 lat tych wszystkich zdjęć zajmuje sporo miejsca, dlatego pojemny dysk przenośny to podstawa. Sama mam 3 dyski, każdy o pojemności 1tb. Zazwyczaj wybieram markę Toshiba lub Samsung.

Body to jedno. Ważniejsze są jednak obiektywy. Pamiętam, że pierwszym moim obiektywem było 50mm 1.8. To tani, uniwersalny obiektyw, który doskonale sprawdzał się na początku blogowania. Potem miałam okazję testować ogromną ilość obiektywów, aż w końcu zdecydowałam się na trzy, które w pełni wystarczają mi do pracy. Pierwszy z nich to Nikkor 135mm 2.0, który idealnie sprawdza się przy zdjęciach stylizacji i portretach. Drugie moje „dziecko” to Tamron 90mm 2.8 Macro. Świetnie spisuje się przy zdjęciach najdrobniejszych detali- zegarków, biżuterii, guzików. Jeśli chcecie uchwycić napis na guziku lub grawer na biżuterii to ten obiektyw sobie z tym poradzi. Poza tym można go wykorzystywać przy portretach.

Na koniec moje najmłodsze „maleństwo” czyli Nikkor 24-70mm 2.8E VR II. Niezbędny podczas każdego wyjazdu. Kiedy podróżowałam bez obiektywu z zoomem, co chwilę denerwowałam się, że muszę przekręcać obiektywy by uchwycić węższy bądź szerszy kadr. Zakup 24-70mm okazał się strzałem w dziesiątkę. Teraz chodząc po mieście i fotografując zabytki używam tylko tego obiektywu. Był ze mną w Madrycie i na pewno zwiedzimy razem jeszcze niejedno piękne miejsce.

Minus tych wszystkich obiektywów jest tylko jeden – waga. Po podłączeniu do D810 dają razem niezły wynik (każda konfiguracja to co najmniej 1,5 kg), więc chodzenie z tym „pakietem” na szyi przez cały dzień potrafi dać się we znaki.

Szczególnie jesienią i zimą, kiedy światła jest znacznie mniej, szybko robi się ciemno przydaje się lampa błyskowa. Ja zdecydowałam się na model SB5000. Dzięki temu, że lampa ma dużą moc, nawet gorsze warunki oświetleniowe nie stoją mi już na przeszkodzie i śmiało mogę robić zdjęcia.

Oczywiście zakup lampy wiąże się też z dobraniem właściwych baterii. Nie ma sensu wymieniać co chwilę standardowych „paluszków”. Warto zainwestować w porządne akumulatory, które wytrzymają na jednym naładowaniu co najmniej kilkaset zdjęć. Sama wybrałam baterie Eneloop R6/AA 1900mAh i do tego ładowarkę Panasonic BQ-CC18. Do tego dokupiłam w Ikei drugi komplet akumulatorów o mocy 2500mAh. Dzięki temu mam zapas, na wypadek gdyby pierwszy komplet się rozładował.

Cały sprzęt, o którym wspominałam Wam powyżej jest delikatny, dlatego trzeba go odpowiednio przechowywać. Na początku w zupełności wystarczała mi mała torba na ramię, która mieściła aparat i zapasowy obiektyw. Wraz z rozrastającą się ilością obiektywów i pozostałych elementów potrzebowałam jednak czegoś większego. W grę wchodził wyłącznie plecak, ponieważ noszenie (średnio) 8 kilogramów na jednym ramieniu byłoby zbyt dużym obciążeniem dla kręgosłupa. W oko wpadł mi Manfrotto – Advanced Gear L. Spodobało mi się to, że ma bardzo dużo miejsca, samemu można zdecydować o rozstawieniu przegródek, ma dodatkową kieszeń na laptopa i pokrowiec, który chroni go przed deszczem, a jak wiadomo aparaty nie znoszą wilgoci. Jednym słowem mieści i zabezpiecza wszystko co najpotrzebniejsze do zdjęć.

Poza lustrzanką mam też jeden mniejszy, bardziej kompaktowy aparat, z którego korzystam w sytuacjach, gdy nie mam możliwości zabrania dużego aparatu. Mowa tu o Olympusie PEN e-pl8. To bardzo poręczne cudo, które robi naprawdę dobre zdjęcia. Mam też dla Was kod promocyjny CharlizeEPL8 ,który jest ważny do 31.01. Przy  jego użyciu, zamszową torebkę na aparat otrzymacie gratis. Tutaj więcej szczegółów.

Poza Olympusem mam jeszcze Instaxa Mini. To świetna zabawka dla fanów polaroidów. Nie korzystam z niego zbyt często, ale kiedy mam okazję organizować domówki, to wtedy bywa on przydatny. Żałuje jedynie, że wkłady do niego są tak drogie. Za możliwość zrobienia 20 zdjęć trzeba zapłacić około 60 zł, więc jak łatwo policzyć jedno zdjęcie kosztuje nas 3 zł! Na szczęście jeśli jesteście cierpliwi możecie zamówić je z Chin, wtedy koszt jest mniej więcej o połowę niższy. Po około 4 tygodniach przesyłka jest już u Was i można znowu działać.

Czas na sprzęt, którego używam tylko w domu. Składają się na niego dwie lampy. Pierwsza z nich to Softbox – Powerlux SQ 604. Kupiłam go zanim dorobiłam się lampy błyskowej do aparatu. Sprawdza się doskonale podczas zdjęć produktów, przy wpisach kulinarnych, kosmetycznych itp. Dzięki niemu nawet po zmroku w mieszkaniu jest jaśniej niż w ciągu dnia.

Druga lampa to pierścień NG- 28C. Przy jego pomocy robię makijaże, zdjęcia produktów. W zasadzie jest cały czas podłączona do prądu, bo korzystam z niej codziennie. Szczególnie zimą. Dzięki tzw żyrafie można ustawiać ją pod dowolnym kątem co bardzo ułatwia pracę. Oczywiście do obu lamp musiałam dokupić statywy. Na szczęście ich koszt nie przekracza 100 zł.

Zanim przejdziemy do programów komputerowych i aplikacji muszę Wam jeszcze wspomnieć o dwóch blendach, które również towarzyszą mi na zdjęciach. Obie mają ten sam wymiar 122×90. Pierwsza z nich to typowe 2w1 – z jednej strony jest srebrna z drugiej biała, druga zaś to 5w1 – poza wspomnianymi dwoma kolorami ma jeszcze złoty, czarny i tzw dyfuzor, który zmiękcza przechodzące przez niego światło. Jedną z blend zawsze wożę w samochodzie, druga jest natomiast w domu i doskonale spisuje się przy zdjęciach do tutoriali makijażowych.

Ostatnim sprzętem powinien być statyw, ale ciągle waham się, który kupić. W domu mam statyw stary jak świat, który kompletnie nie nadaje się do profesjonalnego użytku. Nie jest w stanie utrzymać tak ciężkiego aparatu jak D810, szczególnie kiedy jest z nim połączony obiektyw 24-70mm i dodatkowo lampa błyskowa. Całość waży wtedy ponad 2,5 kg. Także jeśli macie jakiś godny polecenia statyw, który potrafi utrzymać bezpiecznie ciężki sprzęt to dajcie znać.

Samo zdjęcie to tylko 40 procent sukcesu. Reszta leży w postprodukcji. Kiedy wracam do domu po zdjęciach muszę je jeszcze obrobić. Używam do tego Photoshopa CC. Na stronie Adobe mam wykupiony dostęp do najnowszej wersji dzięki czemu korzystam, ze wszystkich udogodnień jakie daje mi ten program. Przede mną jeszcze nauka Lightrooma, który jest podobno wygodniejszy w obsłudze, a obrobienie 20 podobnych zdjęć zajmuje o wiele mniej czasu.

Zobaczcie o ile łatwiej jest teraz robić zdjęcia niż 40-50 lat temu. Nasi rodzice, czy dziadkowie nie mieli kart pamięci, cyfrowego wyświetlacza w aparacie, możliwości poprawiania zdjęcia w nieskończoność w jednym miejscu. Musieli ograniczyć się do 24 lub 36 zdjęć na kliszy i dokładnie planować gdzie zrobią zdjęcie, a przy tym trzymać kciuki by wszystkie osoby na zdjęciu miały otwarte oczy i dobrze wyszły. Mimo to ich albumy są pełne pięknych pamiątek, wspomnień, a oni zawsze z sentymentem opowiadają nam o miejscach, wydarzeniach jakie uwiecznili na zdjęciach. Większość tych zdjęć jest tylko w jednym egzemplarzu, nie ma żadnej kopii, negatywów. Warto więc zadbać by więcej osób mogło się nimi cieszyć. Tutaj z pomocą przychodzi nam Google ze swoją darmową aplikacją Skaner Zdjęć Google.

Przetestowałam już wiele aplikacji, które miały radzić sobie z szybkim skanowaniem zdjęć, ale dopiero Skaner Zdjęć Google spełnił moje oczekiwania. Zwykle robiąc telefonem zdjęcie wydrukowanej już wcześniej fotografii trzeba było się mocno natrudzić, by w żadnym miejscu nie odbijało się światło (błyszczący papier to zło!). Na szczęście ten problem został rozwiązany. Skaner Zdjęć Google wykonuje kilka zdjęć, a następnie składa je w jedno, tak by jego jakość była taka jak z profesjonalnego, drogiego skanera, przy tym robi to 100 razy szybciej!

Dodatkowo we współpracującej ze Skanerem siostrzanej aplikacji Zdjęcia Google każde zeskanowane zdjęcie możemy wyretuszować, dobrać odpowiednią kolorystykę, kontrast, balans bieli. Jeśli nie chcemy poświęcać czasu na ręczne dopasowywanie każdego zdjęcia skorzystamy z jednego z 12 filtrów, które pomogą nadać naszej fotografii nowego charakteru. W ten sposób stare zdjęcia z rodzinnych albumów będą miały w końcu swoją cyfrową kopię super jakości, a my nie wydamy na to ani złotówki. Dajcie znać jak podoba Wam się ta aplikacja? Jeśli macie jeszcze jakieś dodatkowe pytania odnośnie sprzętu czy aplikacji to śmiało pytajcie w komentarzach.